Διάσπαση προσοχής

Η διάσπαση προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) είναι μια διαταραχή που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά στις μέρες μας. Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της είναι η δυσκολία του παιδιού να συγκεντρωθεί σε ένα δομημένο έργο (για παράδειγμα στη μελέτη), αλλά ακόμα και σε καθημερινές δραστηριότητες ή στο παιχνίδι. Επίσης, ακόμη και αφού το παιδί καταφέρει να συγκεντρωθεί σε μια δραστηριότητα, η προσοχή του πολύ συχνά διασπάται από κάθε είδους ερεθίσματα, εξωτερικά (θορύβους, οπτικά ερεθίσματα) ή εσωτερικές ανάγκες. Έτσι για το παιδί με διάσπαση προσοχής είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα που ξεκινάει.

Συχνά, σε συνδυασμό με τη διάσπαση προσοχής, υπάρχει και υπερκινητικότητα ή/και παρορμητικότητα. Το παιδί με υπερκινητικότητα περιγράφεται συνήθως από τους ενήλικες σαν «σβούρα» που διαρκώς βρίσκεται σε κίνηση, πηγαίνει από το ένα μέρος στο άλλο, παρατάει πολύ γρήγορα αυτό που κάνει για να ασχοληθεί με κάτι άλλο και ούτω καθ’ εξής. Η παρορμητικότητα του παιδιού με ΔΕΠΥ συνήθως δημιουργεί προβλήματα συμπεριφοράς που δύσκολα γίνονται ανεκτά από τους γονείς, τους δασκάλους ή ακόμα και τους συνομηλίκους του. Το παιδί δυσκολεύεται να ελέγξει τα συναισθήματά του και ενεργεί πριν προλάβει να σκεφτεί τι θα ήταν καλύτερο να κάνει σε κάθε περίπτωση.

Συνήθως δημιουργούνται στο παιδί συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού και ματαίωσης, καθώς σπάνια καταφέρνει να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα ώστε να λάβει την ανάλογη ικανοποίηση. Έτσι μπορεί να αποφεύγει να ασχοληθεί με κάτι που χρειάζεται χρόνο ή προσπάθεια. Επίσης, λόγω της παρορμητικής συμπεριφοράς του, οι σχέσεις με τα άτομα που το περιβάλλουν διαταράσσονται (π.χ. οι μεγάλοι το μαλώνουν, οι συμμαθητές θυμώνουν μαζί του ή το κοροϊδεύουν).

Μέσα στη σχολική τάξη το παιδί μπορεί να έχει διασπαστική συμπεριφορά, να σηκώνεται συνέχεια από το θρανίο του, να μιλάει μεγαλόφωνα, να μην συγκεντρώνεται στην εργασία του και να μην αφήνει τους άλλους να εργαστούν. Ο δάσκαλος χρειάζεται να καταβάλλει πολύ κόπο για να ηρεμήσει το παιδί ή να του τραβήξει την προσοχή. Παρόλα αυτά υπάρχουν τρόποι για να βοηθηθεί το παιδί στις προσπάθειές του για μάθηση, όμως τις περισσότερες φορές οι δάσκαλοι δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτούς με αποτέλεσμα να δημιουργείται χάος στην τάξη.

Στην περίπτωση που δεν συνυπάρχει υπερκινητικότητα, η διάσπαση προσοχής γίνεται πιο δύσκολα αντιληπτή, αφού δεν διαταράσσει το κλίμα μέσα στην τάξη. Το παιδί απλά αφαιρείται ή δεν εστιάζει στο δάσκαλο αλλά σε οτιδήποτε άλλο του τραβήξει την προσοχή. Κατά συνέπεια συχνά αντιμετωπίζει δυσκολίες ή κενά στη μάθηση.

Παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν περιγράψει πώς είναι να ζεις με αυτή τη διαταραχή, για την οποία δεν έχει βρεθεί ακριβής αιτιολογία παρά μόνο ότι σχετίζεται με κληρονομικούς παράγοντες. Την περιγράφουν σαν ένα συνεχή βομβαρδισμό από ερεθίσματα και πληροφορίες που δημιουργεί ένα χάος στο μυαλό τους, κάτι που γίνεται πολύ κουραστικό. Οι πληροφορίες δεν φιλτράρονται σαν πιο σημαντικές ή ασήμαντες με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εστιάσουν στο σημαντικό, αλλά να περνούν συνεχώς από το ένα στο άλλο χωρίς σταματημό.

Όπως είπαμε και παραπάνω, υπάρχουν τρόποι να βοηθηθεί το παιδί με ΔΕΠΥ. Με την κατάλληλη παρέμβαση από τον ειδικό παιδαγωγό μπορεί να αυξηθεί η διάρκεια προσοχής σε μια δραστηριότητα, αλλά και να μάθει να ελέγχει το ίδιο τη συμπεριφορά του ώστε να βελτιωθεί και η σχολική προσαρμογή του. Επίσης σε συνεργασία με τους γονείς και το δάσκαλο, το περιβάλλον του παιδιού, αλλά και τα ερεθίσματα που του προσφέρονται μπορούν να προσαρμοστούν σύμφωνα με τις ανάγκες του με στόχο τη διευκόλυνση της μαθησιακής διαδικασίας και τελικά τη θετικότερη στάση απέναντι στο σχολείο.

Έχει το παιδί μου μαθησιακές δυσκολίες; Ενημερωθείτε για τα σημάδια εδώ.

Επικοινωνήστε μαζί μας και μάθετε περισσότερα για τις υπηρεσίες που προσφέρουμε.